-Դու հրաշքներին հավատու՞մ ես:
-Ես հավատում եմ, որ երբ ինչ-որ բան շատ ես ցանկանում, այն իրականանում է:
-Իսկ ի՞նչ է հրաշքը:
-Հրաշքն այն է, ինչ մենք զգում ենք: Պարզունակություն է, չէ՞: Երջանկությունը պարզության մեջ է: Իսկ իմ հրաշքը քո անունն է կրում: Ես գտել եմ այն: Ես գտել եմ քեզ: Եվ գտել ինքս ինձ:
-Երջանի՞կ ես:
-Այո: Որովհետև դադարել եմ փնտրելուց, դադարել եմ մտածել, որ կյանքում ամեն ինչ մեր ձեռքում է: Ես սիրով հիշում եմ երեկը, սիրում եմ այս պահը, սիրելու եմ վաղը, որովհետև դու կողքիս ես լինելու, իսկ ես նայելու եմ աչքերիդ ու սուզվելու եմ աչքերիդ սիրո մեջ: Ես բռնելու եմ ձեռքդ և ամուր սեղմեմ, որպեսզի զգամ, որ ոչ մի տեղ չես գնա, ինձ մենակ չես թողնի: Դու գրկելու ես ինձ, շոյես վարսերս, համբուրես այտերս, ինձ քո փոքրիկն անվանես, իսկ ես սիրելու եմ քեզ: Երազանքների մեջ է մեր սերը, սիրո մեջ է մեր երջանկությունը: Շունչս կտրվում է, ներիր…
-Ես սիրում եմ քեզ:
-Ես սիրում եմ քեզ:
|