Բարի Գալուստ <<Պուճուրս>> կայք

Ես,ծառայելով մեր սիրուն, հանդիսավոր երդվում եմ. համբերատար սպասել իմ զինվորին, ու նրա համար չխնայել կյանքս:

Դիմանալ բոլոր տեսակի փորձություններին, անվերապահորեն կատարելով զինվորիս ցանկությունները, ու թե դրժեմ երդումս,

թող պատժվեմ օրենքի ամբողջ խստությամբ: Երդվում եմ: 

Իսկ ես սպասում եմ քեզ,կարոտում եմ քեզ,սիրում եմ քեզ․․․քեզ՝զինվորիս։

Զինվորիս՝որ թողած ամեն բան հիմա հեռվում հայրենիքի սահմաններն է հսկում,

զինվորիս՝որ դիմանում է սպանող կարոտին,զինվորիս՝որն ուժն է իմ․․․․․․․

ես սպասում եմ քեզ,կարոտում եմ քեզ,սիրում եմ քեզ․․․․քեզ՝զինվորս 

-Մա՛մ, ի՞նչ է ցեղասպանությունը:

- Որդի՛ս, քանի դեռ մեր զինվորը`

այնտեղ անքուն գիշերներ է ացնկացնում,

դու պե՛տք չէ իմանաս դրա նշանակությունը: 

Հերոսների մահը նման է արևի մայրամուտին: 

Մայրը տխուր է, լացում է այսօր, իրեն որդին դարձել է զինվոր: Մայրը տխուր է, նեղվում է նորից, գիշերը լացում որդու կարոտից...-Մի տխրիր մայրիկ, մի նեղվիր այդպես, քո որդին էլ տանջվում է քեզ պես, բայց գիտեմ՝ կգա հանդիպման օրը և քեզ կփարվի քո որդին՝ զինվորդ..